Altijd maar weer die cultuur.

Het beweegt in mijn organisatie. Eindelijk. Want het was al jaren dobberen op een rustig vijvertje. Af en toe een prikje van het hoofdkwartier. Af en toe een dreiging vanuit ‘Europa’. Maar ach, het zou wel allemaal niet zo een vaart lopen.
Maar plots was er een nieuwe kapitein. Eentje die de tanker eens grondig inspecteerde. Daar had hij ervaring mee. En hij zag dat er hier en daar een mankementje was. Misschien vooral in de stuurcabine. Maar de motor draaide nog. Dus het zou wel allemaal niet zo een vaart lopen.
Maar de nieuwe directeur zag het anders. We moeten klaar zijn voor de toekomst, sprak hij. De vijand staat aan de deur. En kijk iedereen juicht. Ca bouge. En het doet deugt.
Ondertussen zijn we enkele maanden verder. Het juichen is overgegaan. Wat je hoort is af en toe een luide kreet en veel gefluister aan het koffiemachien of in een kantoortje met de deur toe.
Ook bij mij is er iets veranderd. De aanvankelijke euforie heeft plaats gemaakt voor scepsis. Ik ben verloren en zoek het geschreven woord op. Boeken van wijze vrouwen en mannen die over verandering, paradigma’s, dromen en daden schrijven.
When strategy en culture collide, culture wins.
We hebben een nieuwe strategie. Maar als die moet gedragen worden door de oude cultuur en uitgedragen door de dezelfde togadragers. Wie wint er dan ?
Waar ik niet mee wil zeggen dat we niet aan cultuurverandering doen. Wat dagelijks duidelijk wordt is dat het traag gaat. Heel traag. Kan iemand me vertellen hoe je cultuurverandering kan doen versnellen ?
De tijd van de analyse heeft lang geduurd. Laat ons even overhellen naar doen. Ik snak ernaar.
Dan maar even een blogje doen.